موادی که به کمپوست تبدیل می شوند، اغلب ضایعات آشپزخانه ای، میوه جات، سبزیجات و ضایعانت حاصل از هرس و خزان باغچه ها و فضای سبز شهرها و فعالیت های کشاورزی است. بیشتر این ضایقات به استثنای قسمت های چوبی و برگ ها که نسبت به تجزیه مقاومند، به راحتی در توده های کمپوست گوشه حیاط منازل، تجزیه شده وبه کمپوست تبديل می شوند. در مقیاس بزرگتر در بیشتر جوامع در مراکز شهری، در کنار جاده ها ضایعات حاصل از فضای سبز جمع آوری شده و تبدیل به کمپوست می شوند. تهیه کمپوست از لجن فاضلاب و کودهاي دامی به عنوان روشی براي كاهش حجم و پایدار کردن ضایعات قبل از استفاده در اراضی کشاورزی، بسیار متداول است (رکیگل، 1995).
با توجه کافی به مواد و فرآيند، محصول نهایی (کمپوست) پايداری کافی برای انبار کردن یا مصرف در اراضي كشاورزی دارد و تأثير سوئی بر محصولات کشاورزی و محیط زیست ندارد. هر چند ممکن آسمت فرآیند تولید کمپوست تجزيه مواد آلی تعریف شودی، در مسیر رسيدن به محصرل پایدار نهایی: محصولات حد واسط بسيار متنوعی تولید می شود. در روش هاي تولید کمپومست باید تجزیه مواد به سرعت صورت پذیرد، بوهای ناشی از محصولات حد واسط كنترل شود، با شرايط محلی و مقیاس هاي مختلف سازگار باشد، برای محیط زيست مفید بوده و به سلامت کارکنان و مصرف کنندگان لطمه نزند.